„Ojej cóż za zapach, cynamon, goździki, coś mi się wydaje, że Maleństwa z Kubusiami  upiekły pierniki. Świąteczne pierniki, serduszka dzwoneczki. Kształty przeróżne nawet gwiazdeczki” J Święta tuż, tuż, więc w naszym przedszkolu nadszedł czas na pieczenie i dekorowanie świątecznych pierniczków. Za nim przedszkolaki przystąpiły do pracy, dokładnie umyły rączki, założyły fartuszki i kucharskie czapeczki… a następnie ochoczo zabrały się do pracy. Z przygotowanego przez panią Anię ciasta, wykrawały foremkami w świątecznych kształtach pyszne ciasteczka. Następnie pierniczki zostały upieczone. Wspaniały zapach unosił się w całym przedszkolu i wprawił wszystkich w świąteczny nastrój. A teraz garść informacji… Piernik to jeden z najdawniejszych wyrobów cukierniczych. Najstarszy polski przepis pochodzi z 1725 r. Ale wiadomo, że w Toruniu piernik pieczono już w XIII wieku. Piernik początkowo był znany jako miodownik. Do ciasta na bazie miodu przyprawy korzenne trafiły… przez pomyłkę. Inna legenda głosi, że przepis na pierniki zdradził Francuzom ormiański mnich. Słowo „piernik” pochodzi od wyrazu „pierny”. W czasach staropolskich oznaczało to „pieprzny, mocno doprawiony”. Bo piernik nie był tak słodki jak dzisiejszy. Piernik był synonimem bogactwa. Stolicą polskiego piernika jest Toruń. Tu powstają m.in. katarzynki – tradycyjnie wypiekane od 25 listopada (dzień św. Katarzyny) do Bożego Narodzenia.